pinhani-Dön bak Dünyaya

Pinhani-Beni aL

Hafif acıLar konusabiLir ama derin acıLar diLsizdir..

yazmak istediklerim parmaklarımın ucunda değil bu akşam. içimden çıkmıyor. beynimle kulaklarım arasında bir kavga hüküm sürüyor kelime oklarından. yazdığım zaman kabul etmiş olacağım, oysa inkar etmekteyim ben tüm gerçekliği. Yalanı yaşıyorum ki yalana aşina bir bünyem var; kanıksamışlığım. Sonra örtbas etmişlğim, kabul etmişliğim, yoksaymışlığım. Şimdi hüküm geçiremediğim söz öbekleri karşısında çaresiz kalmaktan korkuyorum.
………………………………………….Doğruyla yüzleşmemek için kendimi tekrar ediyorum. Bildik cümlelerin gölgesinde ucuz bir şair oluyorum sonra. ………………………………………..Şarkı diyor ya öyle yapıyorum, uyuyorum uyuyorum günler çabuk geçsin diye…”geçiyor, askerdeyken ben de öyle yaptım, geçti.” uzaklardan bir ses bölüyor uykumu.

bugün acımı allayıp pulalyıp eşe dosta satasım var.
susmalıyım.susmalıyım çünkü;

HAFİF ACILAR KONUŞABİLİR AMA DERİN ACILAR DİLSİZDİR

Varmıydın ?

Çok derin sevdim seni, gizlemedim üstelik. Masallar anlatmadım, oyunlar oynamadım. Tüm yüreğimle sevdim de haykırdım dağlara, taşlara, dostlara, arkadaşlara. Hayalini resimledim tüm anlattıklarıma.

Görmeden tanıttım herkese yerdeki canlıya, gökteki aya yıldıza.Her gece sensin diye iyi geceler diledim karanlığa, güneşe günaydın dediğim gibi. Şiirler öyküler yazdım her kelimesi sen olan….

Zaten biliyorsun bunları sana da söyledim yüreğimin coşkusuyla, dilimdeki sevdayla. Ama sen varmıydın bilemedim. Yoksa koca bir boşluğu kucakladım, olmayanımı yarattım sevgide sevdada bilemedim.Kırılmış yüreğim sen diye boşluğumu sarmıştı ??

Karşılıksız bir aşkı yaratmış ;ki hiçbir şey karşılıksız olmaz, büyütmüşüm meğerse, hiç başlamaması gereken.Yarası derin olan sürekli kanayan… İlk aşkımdan daha acısın sevdiğim. Suçlamıyorum seni asma hemen yüzünü, insan kendi sevdasına kızabilir mi suçlayabilir mi hiç. Sadece kendimedir kızmalarım, göremediğim şeylere, şimdi gördüğüme…

Ama bitti sevdiğim, çünkü sen yoktun. Çünkü sen de ben yoktum, kimsenin olmadığı gibi…Gömdüm yüreğimin en derinlerine seni de üstüne kat kat mühürler ekledim. Bir daha açılmasın diye. Açamam da zaten incinirim. Sen bende yüreğimde kalacaksın biliyorum, sevilmeye devam edileceksin içten içe. Hepsi bu sevdiğim ötesi yok…

Arkadaşım dostumsun artık, sevgili olmayan. Sevgi kapılarımı kapadım sonsuzluğa. Yok bendeki yüreğin karşılığı, sevemez kimse benim gibi derin. İşte ondandır mühürlerim sevmeyi bilmeyenlere. Ben de sevmeyeceğim artık, seviyormuş gibi yaparak. Bende herkes gibiyim artık özel olmayan. Özel olmak, yürekli, mert olmak değilmiş kazandıran öğrendim.

Belki mavi boncuklarım olacak bol bol dağıtacağım. Sonrasında geri çekilip yok bende diyeceğim. Belki intikamlarım olacak yaşadıklarımdan yana alacağım. Yokluklarda varmışım gibi yapıp yüreklere dokunacağım. Kısaca sevdiğim şu alemde herkes gibi olacağım bir daha yıkılmamak için…

Deli deli konuştum yine yapamayacağım şeylerden. İstesem de yapamam ki ben değilim çünkü bu. Özü sözü bir ,yüreğini ortaya tam koyan, uzun lafın kısası adam gibi adamım ben. Değişemem ki…Bilirim benim gibiler daha çok kırılır, daha çok yara alır yürekleri delik deşik olma misali. Olsun varsın uzanıp kırsın yaralasınlar yüreğimi, onların ayıbı derim. Vebalimin bedelini Allah a sunarım, etmem ah…

Çok kırgınım, yorgunum hayata sevdiğim, sana olduğu kadar. Yüreğimden ikinci büyük parça da koptu, kaldı boşluğu. Kalanı yeter seni saklamaya merak etme. Bölmem kalanı mühürledim kat kat, koydum seni oraya. Sen bende bir can bir parçasın artık unutulmayacak.

Tek fark adı bir daha dağlara taşlara okunmayacak.

Gizli sızımsın artık sadece benim bileceğim…

MÜNEVVER ERDOĞMUŞ

Artık DüşLerim de yok benim

Gündüzlerim yıldızları yanına almayı unutmuş gecelerimin izdüşümü.Kim sakladı umutları Kaf dağının ardına?Keşke diyorum dönüşü olmayan hataların verdiği pişmanlık yüzüne yansıyan ve sesinde yankılanan yorgun bir ihtiyar gibi,keşke gerçek olsaydı uyku öncesi dinlediğimiz masallar ya da masal olsaydı hayatlar…
Düşlerim karsavuran fırtınalarına teslim oldu.Yani artık düşlerim de yok benim.Hayat kaç kırbaç cezası kesti bana ve kaçıncı kırbaçtayım şimdi.Belki de ilk durağı da son durağı da terkediliş olan bir ring seferi bu ömür.
Şimdi İstanbul,gelinlik giymeye hazırlanan bir sevdalı telaşında.Bense,faili meçhul ezilmiş papatyalarımın bulunduğu yüreğimdeki kırda,geçmişle gelecek arasında gidip gelen bir salıncakta yapayalnız sallanıyorum ve boyunlarını sol tarafa düşürmüş papatyalarımı,kırkikindi yağmurları gibi boşalan gözyaşlarımla suluyorum.Ve şimdi soruyorum kendime haklı mıdır şair,Yalnızlık paylaşılmaz derken?

AyrıLsak da..!

Ayrılsakta mutluluk yakışır sana. Ölümün koynunda soguk bir öpücük yeter bana . Yaşamın en tatlı yerinde kuru bir acı ugrasada bana göz yaşımı saklar belli etmem sana . Ne sevdim nede sevildim derim . Kaderimmişsin bir şekilde çekmişim. Yeter sevme çaban. Seni güller kucaklasada ayrılırken bir bakışın yeter bana .Oysa karanfiller koymuştum gelecegin yollara. Daha öncede söylemiştim bal gözlüm gülden hayır gelmez sana . Sen ziyan etmeye alışmışsın ama artık fark etmez kim ne kadar severse sevsin seni. Benden geçti..

Sen son sürat koşarken bensizlige ben çoktan alıştım yoklugundaki saadete.